به نقل از «فرارو»

چهار نکته علمی برای ساختن یک زندگی عاشقانه / امتحان میزان عشق همسر با تست پرنده

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۳۴۰۵۹

فرارو- شما و شریک زندگی تان تا چه اندازه به یکدیگر مرتبط هستید؟ سعی کنید "تست پرنده" را امتحان کنید تا متوجه شوید. در اینجا نحوه عملکرد آن آمده است.

به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، دفعه بعد که از پنجره به بیرون نگاه می‌کنید یا زمانی که در حال پیاده روی هستید یا هنگامی که رانندگی می‌کنید به یک پرنده توجه کرده و ببینید شریک زندگی تان چگونه پاسخ می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آیا او صرفا می‌پرسد چه نوع پرنده‌ای است؟ آیا به سمت پنجره آمده تا آن پرنده را همراه با شما ببینید؟ ایده پشت تست پرنده که در رسانه اجتماعی "تیک تاک" مطرح شده  بر اساس کار "جان" و "جولی گاتمن" محققان مشهور روابط زوجین و نویسندگان کتاب "تحویز عشق: هفت روز برای صمیمیت، و ارتباط بیش تر" است. آن زوج از طریق تحقیقات خود دریافتند که هر کس به طور طبیعی و منظم تلاش می‌کند تا با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کند. آنان اشاره کردند که این تلاش‌ها روش‌های روزمره برای بیان خواسته‌ها از یکدیگر هستند.

چرخش به طرف شریک زندگی خود

هنگامی که با پیشنهادی برای ارتباط مواجه می‌شویم مثلا آن که شریک زندگی مان به پرنده‌ای توجه می‌کند و در مورد آن به ما می‌گوید فرصتی برای ما فراهم می‌شود که به سمت او رفته یا از او دور شویم. هدف از "تست پرنده" واقعا آزمایش شریک زندگی شما نیست بلکه نشان دادن این است که تا چه اندازه این پیشنهادات و فرصت‌های ارتباطی رایج هستند خواه در مورد پرندگان باشد یا چیز دیگری. به اشتراک گذاری مسائل زندگی روزمره تان،  مشکلات در محل کار، رویا‌های آینده یا حتی یک الگوی رفتاری در رسانه‌های اجتماعی همگی پیشنهاد‌هایی برای برقراری ارتباط هستند. نحوه پاسخ ما به این پیشنهادات برای سلامت رابطه مان مهم است. جان گاتمن می‌گوید:" این واقعا مستلزم ایجاد اعتماد و اجازه دادن به شریک زندگی تان است که ببیند شما واقعا برای احساسات و نیاز‌های او به همان اندازه که به احساسات خود اهمیت می‌دهید ارزش قائل هستید".

جان گاتمن و همکاران اش در یک ارزیابی معروف از ۱۳۰ زوج تازه ازدواج کرده فیلمبرداری کردند و تعاملات آنان با یکدیگر را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. زوج‌ها هر چند وقت یک بار به دنبال درخواست‌های ارتباطی به یکدیگر روی آوردند که  با وضعیت رابطه آنان تا شش سال بعد مطابقت داشت. در مورد  زوج‌هایی که هنوز از ازدواج شان احساس خوشبختی می‌کردند ۸۶ درصد از مواقعی که یکی از آنان تلاش برای کسب نظر شریک اش را اغاز می‌کرد به طرف شریک خود روی آورده بودند. آنانی که ناراضی بودند یا طلاق گرفته بودند تنها در ۳۳ درصد مواقع به طرف شریک زندگی شان روی اورده بودند. جولی گاتمن می‌گوید: " شما باید آگاهی خود را از زمانی که شریک زندگی تان برای برقراری ارتباط پیشنهاد می‌کند افزایش دهید. آگاه بودن و تصدیق این که آنان را شنیده اید ساده است. این تمام چیزی می‌باشد که لازم است. این همان چیزی است که چرخش به سوی شریک زندگی تان می‌باشد".

در ادامه به چهار نکته علمی دیگر که به تقویت رابطه با شریک عاطفی زندگی تان کمک می‌کند خواهیم پرداخت:

۱-عادت قدردانی را در خود ایجاد کنید

ابراز قدردانی به ما کمک می‌کند تا به شریک زندگی خود نزدیک‌تر شویم. "سارا آلگو" روانشناس دانشگاه کارولینای شمالی می‌گوید: "در میان رفتار‌های ترویج دهنده رابطه نقش سپاسگزاری بسیار مهم است و برخی از قوی‌ترین شواهد علمی پشت آن است".  آلگو و همکاران اش در یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ بر روی ۱۲۵ زوج تاثیر قدردانی شرکا از یکدیگر را مورد مطالعه قرار دادند. محققان شرکت کنندگان را از مزایای ابراز قدردانی آگاه ساختند و از شرکت کنندگان خواستند تا هر زمان که احساس قدردانی داشتند از شریک زندگی خود تشکر کنند. تعداد دفعات قدردانی شرکای زندگی در سه هفته پس از آن افزایش یافت. هم چنین، ابراز قدردانی باعث شد که زوجین زمان بیش تری را با یکدیگر بگذرانند: حدود ۶۸ دقیقه در هر روز.

وقتی شریک زندگی تان برایتان قهوه می‌آورد یا با یک حرکت بزرگ‌تر مانند دادن گل یا هدیه از شما قدردانی می‌کند این کار می‌تواند به اندازه تشکر لفظی باشد.

"جولی گاتمن" می‌گوید:" به آن چه در شریک زندگی خود تحسین می‌کنید و به آن احترام می‌گذارید فکر کنید. سعی کنید حتی به کار‌های کوچکی که به طور مرتب انجام می‌دهند توجه کرده و از آنان قدردانی کنید".

۲-خنده را به اشتراک بگذارید

آلگو و لورا کورتز شاگردش در مطالعه‌ای از ۷۱ زوج فیلمبرداری کردند که با یکدیگر درباره نحوه اولین ملاقات شان صحبت می‌کردند. سپس از زوج‌ها خواسته شد تا نمودار‌های وِن را انتخاب کنند تا نشان دهند که تا چه اندازه به شریک زندگی خود نزدیک هستند. محققان دریافتند که زوج‌هایی که بیشتر با یکدیگر می‌خندیدند، نمودار‌ها را با همپوشانی بیش تری انتخاب می‌کردند. در مقابل، مدت زمانی که هر فرد به طور جداگانه برای خندیدن صرف می‌کرد نیز می‌توانست تاثیر مثبتی بر کیفیت رابطه داشته باشد. نتایج یک مطالعه دیگر نشان می‌دهد که خنده مشترک باعث می‌شود افراد احساس کنند بیش‌تر شبیه یکدیگر هستند که به نوبه خود بهبود رابطه را ارتقا می‌دهد.

آلگو می‌گوید: "خنده مشترک با ایجاد این احساس که در آن لحظه به هم متصل هستیم بسیار خوب عمل می‌کند. من دوست دارم اسم ش را بگذارم "ذهن آمیخته". آلگو می‌گوید موقعیت‌های بیش تری را تنظیم کنید که به طور طبیعی احتمال بیش تری برای خندیدن با شریک زندگی تان وجود داشته باشد مانند بازی‌ها یا فعالیت‌های جدید چالش برانگیز که در آن هیچ یک از افراد نمی‌دانند چگونه انجامش دهند.

۳-در آغوش کشیدن و دست یکدیگر را گرفتن

یکی دیگر از راه‌های قدرتمند برای برقراری ارتباط آن است که به معنای واقعی کلمه شریک زندگی تان در آغوش گرفته، ببوسید و دست اش را بگیرید. پوست ما مملو از حسگر‌های لمسی معروف به فیبر‌های لمسی C است که برای لمس اجتماعی اصطلاحا سیم کشی شده اند و به منظور تشخیص نوازش‌های ملایم که برای بسیاری از افراد خوشایند است بهینه شده اند. لمس اجتماعی باعث ترشح اکسی توسین هورمون پیوند اجتماعی در مغز می‌شود که تصور بر این است که اضطراب و درد را کاهش می‌دهد.  آلگو و همکاران اش در مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۲ بر روی ۸۴۲ شرکت کننده گزارش دادند که لمس محبت آمیز زوج‌ها با این که چگونه شریک زندگی خود را پاسخگو می‌دانند مرتبط است. آلگو می‌گوید: "این می‌تواند فقط نشستن در کنار یکدیگر بر روی مبل، گرفتن بازو یا قرار دادن بازو دور شانه باشد. این لحظات فقط یک جرقه صمیمیت دارند و می‌توانند ما را به هم نزدیک‌تر کنند. "

۴-تشریفات ارتباط عاطفی را ایجاد کنید

در ۲۳ سال گذشته هر سال خانواده گاتمن به ماه عسل می‌روند. به محض رسیدن آنان سه سوال از یکدیگر می‌پرسند. سال گذشته چه چیزی را دوست داشتید؟ سال گذشته چه چیزی بد بود؟ برای سال آینده چه چیزی را دوست دارید؟ جان گاتمن توضیح می‌دهد: "ما دو هفته زمان داریم تا به این پرسش‌ها پاسخ دهیم. این تشریفات نیازی به توضیح دقیق ندارند، اما تعاملات عمدا از پیش طراحی شده‌ای هستند که مورد بحث، توافق و تمرین هر دو نفر هستند.

این ممکن است یک آیین مانند بوسیدن یکدیگر در پایان روز باشد یا این که چگونه تولد یکدیگر را جشن می‌گیرید. جان گاتمن می‌گوید:"زوج‌های موفق این آیین‌ها را ایجاد می‌کنند که به انتقال این ایده به شریک زندگی شان کمک می‌کند "عزیزم، وقتی ناراحتی، دنیا متوقف می‌شود و من گوش می‌دهم" "این آیین‌های ارتباط عاطفی واقعا مهم هستند".

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل شریک زندگی خود شریک زندگی تان شریک زندگی تست پرنده بیش تری بیش تر زوج ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۳۴۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم

معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:‌« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه‌سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزون‌تری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.

 چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی‌هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته‌ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینه‌سازی آن‌ها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

 ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می‌بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

 حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲.پیروی از الگوی گفت‌وگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴.فضیلت‌مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.

 خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»

انتهای پیام